مستندات سرمایه شرکت

مستندات سرمایه شرکت /  جهت تشکیل شرکت و تأمین مالی آن، نیاز است شرکت های تجاری دارای سرمایه باشند. هر کدام از شرکاء لازم است مال یا آورده هایی را، اعم از وجه نقد یا غیرنقدی، وارد شرکت نمایند، که این آورده به محض ثبت شرکت و ایجاد شخصیت حقوقی از دارایی شرکاء و سهامداران منفک می گردد و وارد دارایی شخصیت حقوقی می شود. مشارکت شرکاء در شرکت تجاری با هدف کسب سود و تقسیم آن میان اعضاء صورت می گیرد.
شرکت مالک آن دارایی است که از مجموع آورده های شرکاء تشکیل شده است. این دارایی و هر چیزی که در زمان حیات شرکت به آن افزوده شده است متعلق به شرکت است. شرکاء هیچ گونه حق عینی بر اموال شرکت ندارند. بلکه حق آنها در شرکت یک حق دینی است ولو آن که آورده آنها مال غیر منقول باشد .
احکام و شرایط مختلفی در خصوص دارایی و سرمایه انواع شرکت در نظر گرفته شده است.
در شرکت سهامی سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنها است. در موقع تأسيس، سرمایه شرکت های سهامی عام از پنج میلیون ریال و سرمایه شرکت های سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد.
در شرکت با مسئولیت محدود هر یک از شرکاء بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است.
در شرکت تضامنی اگر دارایی شرکت برای تأدیه تمام قروض کافی نباشد هر یک از شرکاء مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.
در شرکت مختلط غیر سهامی، شریک ضامن مسئول کلیه قروضی است که ممکس است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذارده و یا بایستی بگذارد.

در شرکت مختلط سهامی، شرکاء سهامی سرمایه آنها به صورت سهام یا قطعات سهام متساوی القيمه در آمده و مسئولیت آنها تا میزان همان سرمایه است که در شرکت دارند و شریک ضامن سرمایه او به صورت سهام در نیامده و مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن مسئولیت آنها در مقابل طلبکاران و روابط آنها با یکدیگر تابع مقررات شرکت تضامنی خواهد بود.
لذا آورده و میزان سرمایه و تقویم آن در زمان ثبت شرکت امری حائز اهمیت می باشد که هم میزان مسئولیت شرکا را مشخص می نماید و هم روابط في مابین شرکاء را در موضوعات مختلف از جمله سود و زیان و نحوه رأی گیری و سایر موارد تعیین مینماید.

آورده شرکاء را در مبحث مستندات سرمایه شرکت می توان به دو دسته تقسیم کرد: آورده های نقدی و آورده های غیر نقدی.

• آورده های نقدی: شریکی که تعهد به آوردن وجه نقد کرده باشد باید در موعد مقرر به تعهد خود عمل کند و الا مانند این است که دین خود را نپرداخته و بنابراین به پرداخت اصل و فروع دین خود با توجه به قواعد عام محکوم خواهد شد.

• آورده غیرنقدی: ممکن است به صورت مال مادی و مال غیر مادی و یا صنعت (فعالیت، کار و هنر) باشد. مال مادی مالی است که می توان آن را لمس کرد این چنین مالی ممکن است منقول باشد (مانند میز و صندلی) یا غیر منقول (مانند زمین و خانه) مال مادی باید حین ورود آن به شرکت تقویم شود؟

مال غیر مادی: منظور از آن مالی است که در خارج وجود مادی ندارد، ولی جامعه وجود آن را اعتبار کرده و قانون هم آن را شناخته است، مانند حق ثبت اختراع، حق تالیف، حق تصنیف و به طور کلی هر نوع حق مالی، از جمله حق ارتفاق، حق انتفاع و طلب که دارای ارزش مبادله اند. اموال غیر مادی نیز مانند مال مادی باید تقویم شوند. هر چند که تقویم این اموال مشکل تر است، کارشناسان هر رشته می توانند برای آنها ارزش پولی معین نمایند ؟

صنعت: شریک می تواند تعهد کند که به عنوان آورده، صنعت، یعنی دانش، فعالیت یا هنر خود را به شرکت بیاورد. این صنعت باید به عنوان آورده شریک آورده شود، نه به عنوان کاری که در ازای آن کارگر یا کارمند از شرکت مزد می گیرد.

در فرانسه آوردن صنعت در شرکت های با مسئولیت محدود و سهامی ممکن نیست. درباره علت این امر گفته شده است که چون طلبکاران این شرکت ها و مراجعه به دارای شرکاء را ندارند، تنها تضمین پرداخت طلب آنها سرمایه شرکت است که باید از اموال (مادی و یا غیر مادی) باشد و نمی توان به صنعت یک شریک به عنوان قسمتی از سرمایه نگریست. در حقوق ما چنین ممنوعیت وجود ندارد. بنابراین در مورد همه شرکت تجاری، از جمله شرکت با مسئولیت محدود و سهامی، قسمتی از آورده ها می تواند از صنعت یک یا چند شریک تشکیل شود. البته صنعتی را می توان آورده قرار داد که مشروع باشد. (مستندات سرمایه شرکت)
بنابراین قبول نفوذ سیاسی به عنوان آورده، موجب بطلان قرارداد شرکت است. با جميع موارد فوق، ممکن است آورده شرکا در شرکت نقد باشد و یا آورده غیر نقد از جمله انواع اموال منقول و غیر منقول، حق ثبت اختراع، اسم تجاری،ثبت برند، علائم تجاری و طرح صنعتی، تکنولوژی منحصر به فرد، حق انتفاع، سرقفلی، کسب و پیشه و منافع عین مستأجره، سایر موارد باشد که همگی سرمایه غير نقد، نیاز به تقویم به سرمایه و ارزش مالی می باشند. البته در این خصوص ممکن است تقویم سرمایه توسط کارشناس رسمی دادگستری و یا ساز و کارهای اجرایی در سازمان بورس در خصوص بازار ایده و مالکیت معنوی و یا در برخی از شرکت ها این تقویم توسط خود شرکاء انجام می پذیرد.

همچنین در خصوص امکان تقویم برخی دیگر از اموال همچون حق دینی و طلب شركاء و آورده اعتباری، آورده مهارت فنی، صنعتی، پزشکی، مهندسی و آورده خارج از سرمایه، مباحث و نظریات متفاوتی مطرح می باشد که بررسی آن از موضوع کتاب خارج است.
حداقل میزان سرمایه در شرکتهای سهامی خاص یک میلیون ریال و در شرکتها سهامی عام پنج میلیون ریال می باشد و در سایر شرکتها حداقلی برای سرمایه در نظر گرفته نشده است.
یکی از موضوعاتی که در شرکتهای تجاری مطرح است این است که آیا سرمایه شرکت می تواند از طریق شرکای خارجی تأمین شود؟ با توجه به قانون تشويق سرمایه گذاری خارجی و عدم منع قانونی مصرح در این خصوص در سالهای اخیر پیگیری هایی از سوی سازمان سرمایه گذاری خارجی صورت پذیرفت که در نتیجه به کلیه دستگاه ها اعلام گردید. شرکتهای ایرانی می توانند تا صد درصد از سرمایه گذاران خارجی در تأمین سرمایه و تقویم آن به سهم یا سهم الشرا که استفاده نمایند و از این حيث هیچ محدودیتی در نظم کنونی مشاهده نمی شود.

در پیش نویس لایحه جدید قانون تجارت مقرر شده، در موقع تأسیس، سرمایه مبلغ پانصد میلیون ریال نباید کمتر باشد. شرکتهای سهامی عام از مبلغ پنج میلیارد ریال و سرمایه شرکت های سهامی خاص از مبلغ پانصد میلیون ریال نباید کمتر باشد

کلیه ی حقوق متعلق به ثبت بازرگان است