قانون ثبت علایم و اختراعات ایران

ی که در این مطلب مورد بررسی قرار می گیرند شامل: قانون ثبت علائم تجاری ، قانون ثبت علایم و اختراعات ، قانون ثبت علائم تجاری 1310 ، ماده 9 قانون ثبت علائم تجاری ، ماده 9 قانون ثبت علائم تجاری ، قانون ثبت اختراعات و علائم تجاری مصوب 1386 ، قانون ثبت اختراعات و علائم تجاری ، قانون ثبت اختراع در ایران

قانون ثبت اختراع

ماده 26 قانون ثبت علایم و اختراعات ایران

هر قسم اکتشاف یا اختراع جدید در شعب مختلف صنعتی یا فلاحتی به کاشف یا مخترع آن حق انحصاری می دهد که بر طبق شرایط و در مدت مقرره در این قانون از اکتشاف یا اختراع خود استفاده نماید، مشروط بر این که اکتشاف یا اختراع مزبور مطابق مقررات این قانون در اداره ثبت اسناد تهران به ثبت رسیده باشد. نوشته ای که در این مورد اداره ثبت اسناد تهران می دهد ورقه اختراع نامیده می شود.

ماده 27 قانون ثبت اختراع در ایران

هرکس مدعی یکی از امور ذیل باشد، می تواند تقاضای ثبت نماید:
1. ابداع هر محصول صنعتی جدید؛
2. کشف هر وسیله جدید یا اعمال وسایل موجوده به طریق جدید برای تحصیل یک نتیجه یا محصول صنعتی یا فلاحتی.

ماده 28 قانون ثبت اختراعات و علائم تجاری

برای امور ذیل نمی توان تقاضای ثبت نمود:

1. نقشه های مالی؛
2. هر اختراع یا تکمیلی که مخل انتظامات عمومی یا منافی عفت یا مخالف حفظ الصحه عمومی باشد؛
3. فرمول ها و ترکیبات دوایی.

ماده 29 قانون ثبت اختراعات

کسی که بدواً مطابق این قانون تقاضای ثبت اختراع به نام خود می نماید، مخترع شناخته می شود، مگر اینکه خلاف ادعای او در محاکم صلاحیت دار به ثبوت برسد.

ماده 30 قانون ثبت اختراعات و علائم تجاری

مخترعی که در خارج ایران برای اختراع خود مطابق قوانین محل تحصیل ورقه اختراع کرده، میتواند در صورتی که مدت ورقه مزبور منقضی نشده باشد، در ایران نیز برای بقیه آن مدت تقاضای ورقه اختراع کند، لیکن اگر اختراع مزبور را کسی یا موسسه در ایران قبل از تقاضای ثبت اختراع کلا یا جزئاً به موقع عمل یا استفاده گذارده و یا مقدمات استفاده آن را تهیه کرده باشد، مخترع نمیتواند از عملیات آن شخص یا موسسه جلوگیری کند.

ماده 31 ثبت اختراع و ثبت علائم تجاری

مفاد مواد 6 و 7 و 8 این قانون در مورد تقاضای ثبت اختراع نیز رعایت خواهد شد.

ماده 32 قانون ثبت اختراعات

اظهارنامه ثبت وقتی قبول می شود که مخترع یا نماینده او پنج ریال طلا برای اظهارنامه اختراع و لااقل حق الثبتی را که به موجب ماده 34 برای سال اول مقرر است، نقداً تادیه نماید.

حقی که برای اظهارنامه اخذ می شود، در هیچ مورد مسترد نخواهد شد.

ماده 33 قانون ثبت علایم و اختراعات ایران

مدت اعتبار ورقه اختراع به تقاضای مخترع 5 یا 10 یا 15 و یا منتهی 20 سال خواهد بود. در مدت مزبور که باید صراحتاً در ورقه اختراع قید شود مخترع یا قائم مقام قانونی او حق انحصاری ساخت یا فروش یا اعمال و یا استفاده از اختراع خود را خواهد داشت.

ماده 34 قانون ثبت اختراع در ایران

برای ثبت اختراع حق الثبت به طریق ذیل اخذ می شود:

برای پنج سال اول از قرار سالی 10 ریال طلا؛

برای پنج سال دوم از قرار سالی 20 ریال طلا؛

برای پنج سال سوم از قرار سالی 30 ریال طلا؛

برای پنج سال چهارم از قرار سالی 40 ریال طلا.

ممکن است تمام یا بعضی از اقساط سنواتی فوق را در حین صدور ورقه اختراع دفعتاً تادیه نمود. در این صورت اگر پنج قسط دفعتاً تادیه شود، پنج درصد ( 5%) و اگر ده قسط تادیه شود ده درصد ( 10 %) و اگر پانزده قسط تادیه شود پانزده درصد ( 15 %) و اگر بیست قسط تادیه شود بیست درصد ( 20 %) تخفیف داده می شود.

ماده 35 قانون علائم تجاری

قسط هر سال اگر قبلاً تادیه نشده باشد، باید در ظرف سه ماه اول همان سال تادیه گردد والا ثبت اختراع از درجه اعتبار ساقط خواهد شد. هر گاه در ظرف سه ماه دوم سال صاحب ورقه دو برابر حقی را که متعلق به آن سال است، تادیه نماید، ثبت اختراع به اعتبار خود باقی خواهد بود.

ماده 36 قانون ثبت علایم و اختراعات ایران

ورقه اختراع به هیچ وجه برای قابل استفاده بودن و یا جدید بودن و یا حقیقی بودن اختراع سندیت ندارد و همچنین ورقه مزبور به

هیچ وجه دلالت بر این نمیکند که تقاضا کننده یا موکل او مخترع واقعی می باشد و یا شرح اختراع و یا نقشه های آن صحیح است و اشخاص
ذینفع می توانند نسبت به موارد مزبوره در محکمه ابتدایی تهران اقامه دعوی کرده، خلاف آن را ثابت نمایند.

ماده 37

در موارد ذیل هر ذینفعی می تواند به محکمه ابتدایی تهران رجوع کرده و تقاضای صدور حکم بطلان ورقه اختراع را بنماید:
1. وقتی که ورقه اختراع مخالف مقررات ماده 28 صادر شده باشد؛
2. وقتی که اختراع مربوط به طریقه های علمی صرف بوده و عملاً قابل استفاده صنعتی یا فلاحتی نباشد؛
3. وقتی که پنج سال از تاریخ صدور ورقه اختراع گذشته و اختراع به موقع استفاده عملی گذاشته نشده باشد.
تبصره. هر اختراع یا هر تکمیل اختراع موجودی که قبل از تاریخ تقاضای ثبت، خواه در ایران و خواه در خارجه در نوشتجات یا نشریاتی که در دسترس عموم است شرح و یا نقشه آن منتشر شده و یا به مورد عمل یا استفاده گذارده شده باشد، اختراع جدید محسوب نمی گردد.

ماده 38

در مورد مواد 36 و 37 مفاد ماده 19 لازم الرعایه خواهد بود.

ماده 39 قانون ثبت علایم و اختراعات ایران

دارنده ورقه اختراع می‌تواند ملکیت یا حق استفاده از موضوع اختراع خود را کلاً یا جزئاً به هر طریقی که بخواهد به دیگری منتقل نماید.

هر گاه ورقه اختراع ارثاً منتقل شده باشد، مالک جدید وقتی می تواند از مزایای این قانون بهره مند شود که این انتقال را به ثبت برساند.

ماده 40 قوانین ثبت اختراعات

هر گونه معامله راجع به ورقه اختراع باید به موجب سند رسمی به عمل آمده و در دفتر ثبت اختراعات نیز ثبت شود والا آن معامله نسبت به اشخاص ثالث معتبر نخواهد بود. هر گاه معامله در خارج ایران واقع گردد، آن معامله در ایران نسبت به اشخاص ثالث وقتی معتبر خواهد بود که در اداره ثبت اسناد تهران ثبت شده باشد.

ماده 41 ثبت اختراعات و علائم تجاری

حق الثبت معاملات و انتقالات مذکور در دو ماده فوق را وزارت عدلیه مطابق نظامنامه معین خواهد کرد، لیکن در هر حال نباید از دو پهلوی تجاوز نماید.

ماده 42 قانون ثبت علائم تجاری 1310

مراجعه به کلیه اسناد و اوراق مربوط به ثبت هر اختراع پس از صدور ورقه اختراع آزاد است و هر کس میتواند از اسناد و اوراق مربوط به ورقه اختراع یا معاملات راجعه به آن با تادیه حقی که به موجب نظامنامه معین خواهد شد، سواد مصدق تحصیل کند.

ماده 43 قانون ثبت علایم و اختراعات ایران

دارنده هر ورقه اختراع یا قائم مقام قانونی او میتواند در تمام مدت اعتبار ورقه مزبور هر تغییری را که در اختراع خود داده باشد، مطابق مقررات این قانون به ثبت رساند، ح قالثبت هر تغییر ده ریال طلا خواهد بود.

ماده 44

نسبت به اتباع خارجه که در ایران تقاضای ثبت اختراع نموده و اقامتگاه آنان در ایران نباشد، مقررات عهدنامه که با دولت متبوع آنها منعقد شده باشد، مرعی خواهد بود و اگر عهدنامه نباشد، معامله متقابله خواهد شد.

ماده 45 قانون ثبت علایم و اختراعات ایران

وزارت عدلیه نظامنامه های مربوطه به اجرای این فصل را تنظیم خواهد نمود.

در نظامنامه های مزبور باید تکلیف نکات ذیل صریحاً معین گرد:

1.

طرز تنظیم اظهارنامه ثبت؛
2. اسناد و اوراقی که باید عین یا سواد یا ترجمه مصدق آنها ضمیمه اظهارنامه شود؛
3. تعرفه انتشارات در مجله رسمی و تعرفه ترجمه و تصدیق صحت ترجمه؛
4. ترتیبی که مطابق آن کلیه ابلاغات مربوط به ثبت اختراع باید به عمل آید